યહ જવાની હૈં દિવાની: ઇન્ટરવલ સુધીનું મનોરંજન

        ફિલ્મ બને એ પહેલા લગભગ બધાં જ પ્રોડ્યુસર્સ અને ડિરેક્ટર્સ એક વિચાર તો અચૂક પણે કરતા જ હોય કે એમનું ટાર્ગેટેડ ઑડિયન્સ કયું હશે? દરેક ડિરેક્ટરનો પણ એક અનોખો વ્યુ હોય છે. અમુક ડિરેક્ટર રીયાલીસ્ટીક બેઝ પર ફિલ્મ બનાવતા હોય, અમુક ડિરેક્ટર માત્ર આનંદ કરાવવા કૉમેડી જ બનાવતા હોય, અમુક ડિરેક્ટર માટે ફાઇટ મહત્વની હોય તો અમુક ડિરેક્ટર આ બધી જ વાતોને એક જ વાતમાં વણીને પ્યોર મસાલા ફિલ્મ આપતા હોય છે. આ બધાથી હટીને હમણાં એક નવો ટ્રેન્ડ શરૂ થયો છે એ મોડર્ન કહી શકાય એવી લવ સ્ટોરીનો. ’આશિકી 2’ સુપર ડુપર હીટ થઈ એટલે થોડો સમય આ પ્રકારની ફિલ્મ્સ આવતી રહેશે કેમ કે બોલીવુડ હંમેશા વહેતી ગંગામાં હાથ ધોવા ટેવાયેલું છે. આ બધા ઉપરાંત હાલ એક મહત્વની વાત બની રહી છે કે ટાર્ગેટ ઑડિયન્સ તરીકે યુથને જ પકડવું કેમ કે યુથ જ એવો વર્ગ છે જે ખરેખર મનોરંજન માણે છે, રૂપિયા ખર્ચે છે અને માઉથ પબ્લીસીટી પણ કરે છે. આ યુથને આકર્ષવા જ ટાઇટલ ’યહ જવાની હૈં દિવાની’ રાખવામાં આવ્યું છે. ઇન્ટરવલ પછીની ફિલ્મ આઠ વર્ષના ગાળા પછીની છે એટલે કહી શકાય કે ઇન્ટરવલ સુધીનું જોરદાર મનોરંજન એટલે ’યહ જવાની હૈં દિવાની’

        માત્ર ૨૬ વર્ષની ઉમરના એક ડિરેક્ટરનું નામ અચાનક જ લોકો વચ્ચે ઊભર્યું. ફિલ્મ જોવા વાળો વર્ગ જ નહીં પણ ક્રિટીક્સ પણ ફિલ્મના વખાણ કરતા થાકતા નહોતા. એ ડિરેક્ટર એટલે અયાન મુખર્જી. આમ તો અયાનના બ્લડમાં જ ફિલ્મ છે. અયાન એટલે દેવ મુખર્જીનો દીકરો અને જોય મુખર્જીનો ભત્રીજો. અયાને પોતાના કેરિયરની શરૂઆત આસિસ્ટન્ટ ડિરેક્ટર તરીકે કરી હતી. આશુતોષ ગવલીકરની ફિલ્મ ’સ્વદેશ’માં અયાન ફર્સ્ટ આસિસ્ટન્ટ ડિરેક્ટર હતો. અયાનની આસિસ્ટન્ટ તરીકેની બીજી ફિલ્મ હતી ’કભી અલવિદા ના કહેના’. આ ફિલ્મમાં અયાને કરણ જોહરને આસિસ્ટ કર્યા હતા. કરણ જોહર અને અયાનના સંબંધો ત્યારથી જ મજબૂત રહ્યા છે. અયાનની પહેલી ફિલ્મ હતી ’વેક અપ શીદ’. ખૂબ જ સારી કહી શકાય એવી ફિલ્મ. આ ફિલ્મ પણ કરણે જ પ્રોડ્યુસ કરી હતી. કરણના યુટીવી જોડેના ખૂબ સારા સંબંધોને લીધે આ ફિલ્મના પ્રોડ્યુસર્સમાં યુટીવી મોશન પીક્ચર્સ પણ જોડાણી. હવે જ્યારે યુટીવી આવે ત્યારે થોડા ઘરના વ્યક્તિઓ તો લેવા જ પડે! જો કે આદિત્ય રોય કપુરના કાસ્ટિંગ માટે કોઈ શંકા કરી શકાય એમ નથી તો પણ આદિત્યને આ ફિલ્મ મળી હોય તો ભાઈ સિદ્ધાર્થ રોય કપુરનો પૂરો ફાળો. તમે જાણતા જ હશો કે સિદ્ધાર્થ એટલે યુટીવી મોશન પીક્ચર્સનો સીઇઓ અને વિદ્યા બાલનનો પતિ. આદિત્ય સાથે આ ફિલ્મમાં આદિત્યનો ભાઈ કુણાલ રોય કપુર પણ સ્કીમમાં મળ્યો છે. આદિત્ય મૂળ તો ’વી ટીવી’નો વીડિયો જોકી. વિજે તરીકે મેં એને બોલતો સાંભળ્યો છે કે મારે ફિલ્મ્સ નથી કરવી પણ વિપુલ શાહની ’લંડન ડ્રીમ્સ’ની ઑફર આવી એટલે તરત જ સ્વીકારી લીધી હતી અને તાજેતરમાં જ ’આશિકી 2’ સુપર હીટ ગઈ એટલે લાગે છે કે હવે ફિલ્મ સિવાય કંઈ નહીં કરે. જો કે આ ફિલ્મમાં વખાણવો પડે એવો અભિનય કર્યો છે. ફિલ્મમાં તેના પાત્રને વધુ ન્યાય આપી શકાય એમ હતો પણ લેખકે નથી આપ્યો. કુણાલના હિસ્સે કોલકીના થનારા પતિનું પાત્ર હતું. કુણાલ ધારત તો પોતાની આશિકી સારી રીતે બતાવી શકત પણ પ્રમાણમાં નબળો સાબિત થયો.

        અભિનયની વાત કરીએ તો દરેક પાત્ર પોતાને અનુરૂપ પાત્ર ભજવવામાં સફળ રહ્યા છે. ફારૂક શેખ અને તન્વી આઝમી રણબીર કપુરના માતા-પિતા છે. ફારૂક શેખને ગમે તેટલું નાનું પાત્ર આપો પોતાના કામ માટે પ્રશ્ન જ રહેવા ન દે. એવું જ કંઈક તન્વી આઝમીનું પણ છે. જર્મનીમાં ઊછરેલી અને લંડન સ્થાયી થયેલી ઇવલીન શર્મા પણ બાખુબી પોતાનું પાત્ર ભજવી ગઈ છે. ઇવલીનને આ પહેલા ’ફ્રોમ સીડની વીથ લવ’, ’ઇશ્ક’ અને ’નૌટંકી સાલા’માં જોઈ હતી ત્યારે લાગ્યું તો હતું કે છોકરીમાં દમ છે પણ કદાચ ફર્સ્ટ લીડ મળતા હજુ વાર લાગશે. ઇવલીનની સૌથી પહેલી ફિલ્મ ’ટર્ન લેફ્ટ’ હતી. બ્રિટનમાં બનેલી આ ફિલ્મ સારી ચાલી હતી. માધુરીને એક ખાસ આઇટમ સોંગ માટે લાવવામાં આવી પણ માધુરીની ઉમર એટલી વધારે લાગે છે કે હવે એની પાસે આવું કામ કરાવીને માધુરીની આબરૂ ઓછી કરવા જેવી છે. બોલીવુડ માટે અફસોસ એ જ રહ્યો છે કે દર્શકો તગડે ત્યારે જ લત છૂટે બાકી તો ગમે તે ઉમરે હીરોઇન બનવાનો જ ક્રેઝ રહે છે! આ રીતે જ રાણા દિગ્ગુબુટ્ટીને પણ એક નાના રોલ માટે લાવવામાં આવ્યો છે. રાણા ગેસ્ટ એપીરીયન્સ આપવા લાગ્યો છે એટલે લાગે છે કે બોલીવુડ રાણાને માફક નથી આવ્યું. રાણા તેલુગુ ફિલ્મ તરફ પાછો ફરી જાય તો નવાઈ નહીં! રહી વાત રણબીર કપુરની તો છોકરાનો ચહેરો જ એવો છે કે એક્ટીંગ ઊપસે છે. દીપિકા પાદુકોણ સમય સાથે કદમ મીલાવતી જાય છે. એક સમયે દીપિકા માત્ર શો પીસ જ હતી પણ સમય જતા શ્રેષ્ઠ એક્ટીંગ શીખી છે. આમ તો કેટરીના કૈફ અને અનુષ્કા શર્મા પણ લીડ રોલ માટે મેદાનમાં હતા પણ બાજી તો દીપિકાએ જ મારી. દીપિકાના એક એક શોટમાં દમ છે કદાચ બની શકે કે સામે રણબીર કપુર હતો એટલે વધારે પ્રેમ દેખાડી શકી હોય! કાલ્કી મને તો પહેલેથી જ ગમતી આર્ટિસ્ટ રહી છે એમ છતા આ ફિલ્મમાં એક બિન્દાસ ગર્લનું પાત્ર સાચે જ વખાણવા લાયક છે. 

        ફિલ્મની વાર્તા ઇન્ટરવલ પહેલા આઠ વર્ષથી શરૂ થાય છે. રણબીર કપુર, આદિત્ય રોય કપુર અને કાલ્કી ત્રણે ખાસ મિત્રો મનાલી માઉન્ટેનિયરિંગ માટેની એક ટ્રીપ પ્લાન કરે છે. કાલ્કીની મુલાકાત વર્ષો જૂની મિત્ર દીપિકા જોડે થાય છે. ડૉક્ટરનું ભણતી દીપિકા માટે અભ્યાસ સિવાય બીજુ કંઈ જ મહત્વનું નથી. ઘેર ચિઠ્ઠી મૂકીને દીપિકા આ ત્રણે મિત્રો સાથે મનાલી જવા નીકળી જાય છે. ઇન્ટરવલ સુધી એમની બિન્દાસ મસ્તી, પ્રેમની શરૂઆત અને મઝા મઝા જ છે. કોલ્કી અચાનક જ કુણાલ રોય કપુર સાથે પોતાના લગ્ન માટે બધાને આમંત્રણ આપે છે. બધાં જ મિત્રો ફરી મળે છે. ઇન્ટરવલ પછીની ફિલ્મ લગ્નના પ્રસંગોમાં જ જાય છે. વચ્ચે વચ્ચે સ્ટોરીના થોડા તત્વો ઉમેરવામાં આવ્યા છે પણ આ ધરાર ઉમેરવામાં આવેલા પ્રસંગો લાગે છે. ઇન્ટરવલ પછીના ભાગની વાર્તાનો કોઈ પણ સામાન્ય દર્શકને પણ અંદાજ આવી જ જાય. માત્ર અંતમાં બંને કેમ મળે છે એ જોવા જ ફિલ્મ પુરી કરવાની છે. 

        ફિલ્મના શૂટીંગ માટે ખાસ્સી મહેનત લેવામાં આવી છે. આમ તો આ ફિલ્મ માર્ચમાં જ રીલીઝ થવાની હતી પણ પ્રમોશન માટે આર્ટીસ્ટ્સ સમય ફાળવી શકે એમ ન હતા અને એ ઉપરાંત એક ગીત પણ પાછળથી ઉમેરવામાં આવ્યું હતું. મનાલીના હાઇ પોઇન્ટ્સ ગુલાલા, બંજાર, નાગર એટલે કે લગભગ સમુદ્રથી ૧૪૦૦૦ ફૂટની ઊંચાઈ પર શૂટીંગ કરવામાં આવ્યું છે. શૂટીંગ દરમિયાન ત્યાંનું ટેમ્પરેચર માઇનસ ૧૦ ડિગ્રી સુધી ગયું હતું. આ રીતે જ ઉદેપુરમાં ૪૨ ડિગ્રી પ્લસ ટેમ્પરેચરમાં પણ ફિલ્મ શૂટ કરવામાં આવ્યું છે. ફિલ્મમાં ૧૦ મીનીટની સિક્વન્સ પેરીસ અને ફ્રાન્સમાં શૂટ કરવામાં આવી છે. યુનીટનો ખર્ચ બચાવવા આ માટે રણબીર કપુરને એકલો જ ત્યાં મોકલવામાં આવ્યો હતો પણ ૧૦ મીનીટ માટે પુરા ૧૦ દિવસ શૂટ ચાલ્યું હતું. ફિલ્મનું સંગીત ભાનુ કિશોરે આપ્યું છે. સંગીત માટે અલગ સ્ટાર આપવાની વાત હોય તો ૪.૫ સ્ટાર આપવા પડે. તોચી રૈનાના અવાજ વાળા કબીરા ગીત માટે તો આફરીન બોલી જવાય છે પણ ઇન્ટરવલ પછી જે રીતે ફિલ્મ નબળું પડ્યું છે એ જોતા ઓવરઓલ ૩ સ્ટાર જ આપી શકાય...

પેકઅપ:

સરસ દુકાનો

૧. ગાંધી હેર ડ્રેસર્સ

૨. મલ્લિકા ટેક્ષટાઇલ્સ

૩. કલમાડી કંન્સ્ટ્રકશન

૪. જય લલિતા ફીટનેસ સેન્ટર

૫. ધર્મેન્દ્ર ડાન્સ એકેડેમી

૬. માયવતી બ્યુટી પાર્લર

૭. યમરાજ ટ્રાવેલર્સ

૮. સુરદાસ ઓપ્ટીકલ્સ

૯. સલમાન મૅરેજ બ્યુરો

૧૦. રાખી સાવંત સત્સંગ કેન્દ્ર

ઔરંગઝેબ: સંબંધો અને સત્તા વચ્ચેની સાઠમારી

       

       ફિલ્મ બનાવતા પહેલા ફિલ્મની વાર્તા પર ખૂબ લાંબી ચર્ચાઓ થતી હોય છે. આ ચર્ચાઓ પાછળનું કારણ હોય છે કે વાર્તા ગળે ઉતરે તેવી છે? વાર્તાને એક કડીએ જોડી શકાય છે? આધુનિક સમયમાં આ વાર્તા ચાલશે? વાર્તામાં કેટલા પાત્રો મહત્વના રહેશે? આ પ્રથમ પગથીયું એટલું બધું મહત્વનું છે કે જો આ પહેલા જ પગથીયા પર ભૂલ થાય તો શર્ટનું એક બટન ખોટું દેવાય એટલે બાકીના બધાં જ ખોટા દેવાય જેવો હાલ થાય. ફિલ્મની વાર્તા પોતે જો ઐતિહાસિક હોય તો રેફ્રેન્સ મળી રહે પણ જો પૌરાણિક યુગની વાતને આજના સમય સાથે જોડવી હોય તો વાત અઘરી જ બને. ફિલ્મનું ટાઇટલ ’ઔરંગઝેબ’ આ જ વાત સાબિત કરે છે કે સત્તા માટે કોઈ જ મહત્વનું નથી. સત્તા માટે કોઈ પણને મારી શકાય, કાપી શકાય કે ગમે તે કરી શકાય તો પણ માણસ માનવિય સંબંધો પર ચાલતું પ્રાણી છે એટલે માણસ આખરે તો માણસાઈ બતાવે જ. સંબંધો અને સત્તા વચ્ચેની સાઠમારીમાં રમતી ફિલ્મ એટલે ’ઔરંગઝેબ’ અને સૌથી વધુ મહત્વની વાત તો એ કે સારી રીતે થયેલી રજૂઆત.

      ફિલ્મમાં આમ તો મસાલો જૂનો પુરાણો જ છે. જોડિયા બાળકો, ઉછેર વગેરે પણ વાતમાં આનંદ ત્યારે આવે છે જ્યારે ફિલ્મમાં આ ફેમીલી સામે બીજું ફેમીલી જોડાય છે. આ બીજું ફેમીલી પોલીસ ફેમીલી છે અને એ પણ પુરતા પ્રમાણમાં કરપ્ટ પોલીસ ઓફીસર્સ. ફિલ્મમાં ઘણા બધા પાત્રો છે પણ દરેક પાત્રનું કોઈને કોઈ મહત્વ છે જ. ગુડગાંવમાં જેકી શ્રોફ પોતાની એમ્પાયર ચલાવતા ’ભાઈ’ છે. જેકી શ્રોફને એક લાંબા ગાળા પછી સારુ પાત્ર ભજવતા સ્ક્રીન પર જોયા. જેકી શ્રોફની ઉમર દેખાય છે પણ આ ઉમરનો જ એમણે ફિલ્મમાં શ્રેષ્ઠ ઉપયોગ કર્યો છે. પોતાના ચહેરા પરની કરચલીઓ છુપાવવા મેકઅપ કરવાને બદલે જેકી શ્રોફે દેખાવા દીધી છે. એ રીતે જ જેકી શ્રોફ સામે પોતાની એમ્પાયર ઊભી કરવા મથતા ઋષિ કપૂર જાણે બીજી ઇનીંગમાં પોતાની જાતને ફરી સાબિત કરવા માગતા હોય એ પ્રકારે એક્ટીંગ કરતા જોવા મળ્યા. ફિલ્મના નાના પાત્રમાં પણ સ્ટોરીના મુખ્ય ભાગરૂપ એક પાત્રમાં અનુપમ ખૈરને બતાવવામાં આવ્યા. અનુપમ ખૈરને રમવા માટે મોટું ગ્રાઉન્ડ ન આપો તો પણ ચોક્કા, છક્કા મારી જ લે. અનુપમ ખૈરનો પુત્ર સિકંદર ખૈર પોલીસ ફેમીલીનો મોટો દીકરો છે. નેગેટીવ કેરેક્ટરમાં સિકંદર આવનારા વર્ષોમાં વધુ સારુ કરી શકશે એ એણે આ ફિલ્મમાં બતાવ્યું.

       ફિલ્મમાં એક ખૂબી હોય છે, ઘણીવાર કહેવાતા મુખ્યપાત્ર કરતા અન્ય પાત્ર પાસે વધુ સારો રોલ હોય છે. આ ફિલ્મનો હીરો આમ તો અર્જૂન કપૂર છે. અર્જૂન કપૂર માટે ’ઇશ્કઝાદે’ જેવો જ રોલ આ ફિલ્મમાં પણ હતો. જો કે અહીંયા બે અર્જૂન કપૂર હતા. એક સારો અને એક બડે બાપ કી બીગડી હુઇ ઔલાદ. અર્જૂનના સારા પાત્ર માટે કહી શકાય કે અર્જૂન સારા કરતા ખરાબ પાત્રમાં વધુ સારો લાગે છે. ફિલ્મ પૃથ્વીરાજ સુકુમારનના નેરેશનથી ચાલે છે. પૃથ્વીરાજ સાઉથની ફિલ્મ્સમાં વખણાયેલ આર્ટીસ્ટ છે પણ પહેલી ફિલ્મ ’ઐયા’ કરી ત્યારે લાગ્યુ કે આવી જ ફિલ્મ્સ કરતો રહેશે તો ટૂંક સમયમાં બોલીવુડ મુકવું પડશે પણ નસીબ સારા કે પૃથ્વીરાજને ’ઔરંગઝેબ’ મળી. પૃથ્વીરાજની પત્નીના પાત્રમાં સ્વારા ભાસ્કર છે. સ્વારાને આ પહેલા ’ગુઝારીશ’ અને ’તનુ વેડ્સ મનુ’ માં જોઈ હતી. આખી ફિલ્મમાં જો નાના ડાયલોગ સાથે પણ અતિશય સારો રોલ રહ્યો હોય તો સ્વારાનો રહ્યો. સ્વારા ભાસ્કર આવનારા વર્ષોમાં ચોક્કસ નામ કાઢશે. ફિલ્મમાં શશા આગાને ઇન્ટ્રોડ્યુસ કરવામાં આવી છે. શશા એટલે સલમા આગાની પુત્રી. સલમા આગાને છેલ્લે કામ ન મળ્યુ એટલે ’જંગલ ક્વીન’ જેવા ફિલ્મમાં પણ કામ કરીને ગઈ હતી. ટૂંકા કપડા પહેરવા માટે સલમા આગાએ ઘણો સમય લીધો હતો પણ શશાની તો શરૂઆત જ બીકની અને બેડ સિનથી થઈ છે અબ આગે આગે દેખે હોતા હૈં ક્યા?

       અતુલ સભરવાલનું જો હું ન ભૂલતો હોઉં તો આ પહેલું ફિલ્મ છે. પહેલા ફિલ્મના પ્રમાણમાં અતુલ સભરવાલની ક્ષમતા ખૂબ જ સારી કહેવાય. ફિલ્મની શોટ ટેકીંગ ટ્રીક્સ ખૂબ સરસ છે. કોઈ પણ શોટને લોંગ અને શોર્ટ બંને શોટમાં દેખાડવામાં આવી છે. માત્ર વન ટુ વન કટ ન લેતા લોંગ શોટથી સમય, સ્થળ બતાવવામાં આવ્યો છે અને એ પછી ઇન્ડીવીડ્યુઅલ કટ પર વાત એસ્ટાબ્લીશ કરી છે. લોકેશન્સ ઓછા હોય ત્યારે એક જ લોકેશનને વિવિધ રીતે દેખાડવું એ ફિલ્મની આર્ટ કહેવાય. અહીં આ આર્ટ સારી રીતે જોવા મળ્યું. ફિલ્મ આમ તો મ્યુઝિક બેઝ છે જ નહીં પણ હથોડા મારતા સોંગ નથી. જ્યારે ગેંગસ્ટર અને મોટા બાપના છોકરાની વાત આવે ત્યારે ક્લબ સોંગ જરૂરિયાત બની જાય છે એટલે આવું એકાદ સોંગ હોય જ એમ છતાં પણ આ ગીત સાથે થોડી વાતો જોડીને ગીત વધુ સુંદર બનાવ્યુ છે. અમાર્ત્ય રાહુત અને વિપીન મિશ્રાનું મ્યુઝિક છે.

       યશરાજ ફિલ્મ્સનું બેનર હોય એટલે ફિલ્મને રીલીઝ કે ઓછી ટોકીઝ મળવાનો પ્રશ્ન જ ન રહે. જાણવા મળ્યા મુજબ ૩૦૦૦ સ્ક્રીન રીલીઝ માટે મળી છે. યશરાજ ફિલ્મ્સ પણ આજકાલ બહુ જાણીતા ચહેરા વાળી ફિલ્મ બનાવવાને બદલે મજબૂત વાર્તાઓ લઈ ઓછા ખર્ચે મળે એવા સ્ટાર સાથે ફિલ્મ બનાવી રહ્યા છે. આ ફિલ્મમાં તન્વી આઝમી, દિપ્તી નવલ, અમૃતા સિંઘ જેવા ઘણા જાણીતા પણ ઓછા ખર્ચે મળી શકે એવા સ્ટાર્સને લેવામાં આવ્યા છે.

      ફિલ્મની સૌથી મહત્વની બાબત છે કે વાર્તા ક્યાંય અટકતી નથી. સામાન્ય રીતે કોઈ પણ ફિલ્મમાં સમય પૂરો કરવા વધારાના દ્રશ્યો ઉમેરવામાં આવ્યા હોય છે. આવા વધારાના દ્રશ્યો અને ગીતો ફિલ્મની મૂળ વાર્તા પરથી લોકોને દૂર લઈ જાય છે અને સરવાળે બોરીંગ ફિલ્મ બને છે. ’ઔરંગઝેબ’ માં એક પણ દ્રશ્ય એવું નથી કે જે દ્રશ્યનું મહત્વ ના હોય. ફિલ્મ માંઠી કોઈ પણ દ્રશ્યને જો દૂર કરવામાં આવે તો સ્ટોરી અધૂરી લાગે. ટાઇટ સ્ક્રીનપ્લેનું યોગ્ય ઉદાહરણ આ ફિલ્મ ગણી શકાય. હાં જો ફિલ્મનું નાનકડુ ખરાબ પાસું ગણવું હોય તો એક જ વાત કહી શકાય કે વાર્તા લેંધી છે અને ઘણી જગ્યા પર ફિલ્મી જ બની જાય છે. અચાનક જ કોઈક સ્થળ ઉપર પહોંચી જવું, થોડું વધુ પડતું ઇમોશનલ થઈ જવું જેવા થોડા ખાંચાઓ છે પણ જો સારુ મનોરંજન જોતું હોય તો થોડી ખરાબ વાતો પણ સહન કરવી પડે. ફિલ્મને સ્ટાર આપવાની વાત હોય તો હું ૩.૫ સ્ટાર આપીશ. તમને રૂપિયા ગુમાવવા જેવું તો નહીં જ લાગે….

પેકઅપ:

છોકરો: “સારી લીપસ્ટીક છે”

છોકરી: “થેંકયુ”

છોકરો: “ડ્રેસ પણ સુંદર છે”

છોકરી: “થેંક યુ”

છોકરો: “જ્વેલરી પણ સારી પહેરી છે”

છોકરી: “થેંક યુ”

છોકરો: “કમાલ છે તો પણ તું સુંદર કેમ નથી લાગતી?”

ગો ગોવા ગોન: વધુ એક ગોન મૂવી

         ભારતની પ્રજા પહેલેથી જ સિનેમા પ્રેમી રહી છે. હું ભારતીય સિનેમાને વિદેશી ફિલ્મ્સ કરતા વધુ સબળું માનુ છું કારણ કે વિદેશમાં બનતી ફિલ્મ માટે બજેટની કોઈ જ લીમીટ હોતી નથી. જો પૂરતા રૂપિયા ખર્ચ કરવાના હોય તો કોઈ પણ વ્યક્તિ સારી ફિલ્મ બનાવી શકે પણ ભારતમાં લીમીટેડ બજેટમાં ખૂબ સારી ફિલ્મ્સ બની છે. આ ઉપરાંત ભારતીય ફિલ્મ ઉદ્યોગ સતત નવા નવા પ્રયોગો પણ કરતું જ રહ્યું છે. ફિલ્મ કોઈ પણ ઝોનરની હોય પણ સમય સાથે સાથે બદલાવ આવ્યો છે, વધુ સારી બનવા લાગી છે અને ફિલ્મ માટે થતી મહેનત ચોખ્ખી દેખાય આવે છે. આવા જ કંઈક વિચાર સાથે સૈફ અલી ખાને પણ ’ગો ગોવા ગોન’ અમેરિકન ફિલ્મ ’ઝોમ્બીલેન્ડ’ પરથી વિચાર લઈને પોતે જ પ્રોડ્યુસ કરવાનું નક્કી કર્યું. વાતનો મૂળ થીમ સરસ છે કે હોરર, લાઇફ-ડેથ ગેઈમ પણ કૉમેડી સાથે રજૂ કરવી. ખૂબ મહેનત અને ખર્ચ પછી પણ જે વાત બહાર લાવવા માગે છે એ ડૂબતી દેખાય છે. ફિલ્મ અપેક્ષા મુજબ જ ખેંચાતી ફિલ્મ લાગે છે એટલે દુ:ખની વાત એ છે કે બોલીવુડ નામે કદાચ વધુ એક ગોન મૂવી આવી!

        રાજ નીદીમોર અને ક્રીષ્ના ડી.કે. ખાસ મિત્રો. આમ મૂળરૂપે તો એન્જીનિયર્સ પણ ફિલ્મનો ચસકો એવો છે કે કોઈ પણ ક્ષેત્રની વ્યક્તિ ફિલ્મમાં ઝંપલાવવા તૈયાર જ હોય છે. આ બંને મિત્રો પણ ફિલ્મ બનાવવાના રવાડે ચડી ગયા. ૨૦૦૩માં આ બંને મિત્રોની શોર્ટ ફિલ્મ ’ફ્લેવર્સ’ લોકોએ વખાણી હતી એટલે આ પછી ૨૦૦૮માં ’શોર’, ૨૦૦૯માં ’99’ પછી ફૂલ લેન્થ ફિલ્મ ’શોર ઇન ધ સીટી’ સાથે ૨૦૧૧માં આવ્યા. આ ફિલ્મના ક્રિટીક્સ દ્વારા ખૂબ વખાણ થયા. ઘણી જગ્યાએ આ ફિલ્મને નોમીનેશન પણ મળ્યું. આ ફિલ્મ ભારત બહાર બનાવવામાં આવી હતી એટલે કદાચ ’ગો ગોવા ગોન’ એમની પહેલી ફૂલ લેન્થ ભારતીય ફિલ્મ ગણી શકાય. ડિરેક્શન બાબતે એટલું તો કહેવું જ પડશે કે ખરેખર સારી મહેનત કરી છે. આશા રાખીએ કે હવે પછીની એમની ફિલ્મ્સમાં સ્ટોરી પર પણ ધ્યાન આપશે. વાતની રજૂઆત સરસ કરી પણ ફિલ્મમાં જ્યારે લગભગ પ્રીડીક્ટેડ સિન આવે ત્યારે જોવાની મઝા મરી જાય છે.

        ફિલ્મની વાર્તા ત્રણ મિત્રોથી શરૂ થાય છે. એક જ રૂમમાં વિર દાસ, કુણાલ ખેમુ અને આનંદ તિવારી રહે છે. છોકરી, દારૂ, ડ્રગ્ઝ બધી જ જીવનની મઝા લૂંટી લેવા માટે જીવતા આ મિત્રો છે. વિરની પ્રેમિકા સાથે અફેર તૂટે છે એટલે સ્વભાવિક રીતે જ ચેઇન્જ માટે ગોવા જવાનું નક્કી થાય છે. આનંદને કંપનીની મીટિંગ પણ છે. ગોવામાં તેમની મુલાકાત પૂજા ગુપ્તા સાથે થાય છે. પૂજા એક પાર્ટીમાં આવવા માટે આમંત્રણ આપે છે. આ પાર્ટી સૈફ અલીખાન તરફથી યોજવામાં આવી છે. પાર્ટી દરમિયાન એક નવું ડ્રગ પીરસવામાં આવે છે. આ ડ્રગ જેટલાં લોકોએ લીધું એ બધા જ જીવતી લાશ બની જાય છે. આ લોકો માણસને પણ ખાવા લાગે છે. અહીંથી બચવા અને મરવા વચ્ચેની રમત શરૂ થાય છે. ફિલ્મમાં કુણાલ ખામુ ને ખાસ મહત્વ આપવામાં આવ્યું છે અને કેમ ન અપાય સોહા અલીખાનનો બોયફ્રેન્ડ હોય તો પછી સૈફની ફરજ બને કે બનેવીને સાચવવા પડે. જો કે કુણાલ ખેમુ સારો એક્ટર છે જ. જુનવાણી લોકોને કદાચ યાદ હશે કે દુરદર્શનની સિરિયલ ’ગુલ ગુલશન ગુલફામ’માં કુણાલે બાળ કલાકારથી પોતાની કેરિયર શરૂ કરી હતી. ફિલ્મની વાત કરીએ તો એની પહેલી ફિલ્મ મહેશ ભટ્ટની ’સર’ હતી પણ લોકો કુણાલને ઓળખતા થયા ’હમ હૈં રાહી પ્યાર કે’થી. કુણાલ જાણે એકાએક મોટો થઈ ગયો હોય એમ ’કલિયુગ’માં જોયો ત્યારે ગમ્યું હતું. જો કે કુણાલ કોઈ ખાસ હીટ ફિલ્મ નથી આપી શક્યો પણ સારા રોલમાં ’જય-વિરુ’ અને ’બ્લડ મની’માં જોવા મળ્યો હતો. ફિલ્મનું બીજુ પાત્ર વિર દાસ લગભગ ૨૦૦૭થી ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં છે પણ સારો બ્રેક ગણવો હોય તો આ ફિલ્મ જ ગણી શકાય. વિર દાસની પહેલી ફિલ્મ હતી ’મુંબઈ સાલસા’ આ પછી ’નમસ્તે લંડન’, ’લવ આજ કલ’, ’બદમાશ કંપની’, ’દિલ્હી બેલી’ જેવી ફિલ્મ્સ કરી પણ આ ફિલ્મ જેટલું વેઇટેજ એક પણ ફિલ્મમાં જોવા નથી મળ્યું. કદાચ અ વર્ષમાં જ ’અમીત સાહની કી લીસ્ટ’ રીલીઝ થશે. સાંભળ્યું છે કે આ ફિલ્મમાં લીડ રોલમાં વિરને લેવામાં આવ્યો છે. વિર પણ આ ફિલ્મમાં ઠીકઠાક પરફોર્મ કરી શક્યો છે. આનંદ તિવારી ’ઉડાન’, ’ધ ઇમોશનલ અત્યાચાર’, ’ઐશા’, ’કાઇટ્સ’ જેવી ફિલ્મ્સનો અનુભવ ધરાવતો જ હતો. આનંદ માટે આ ફિલ્મનો રોલ એકદમ યોગ્ય રોલ હતો. ફિલ્મની હીરોઇન પૂજા ગુપ્તા ૨૦૦૭માં ભારત તરફથી ’મીસ યુનિવર્સ’ માટે મોકલવામાં આવી હતી અને નવમાં સ્થાને રહી હતી. આ પહેલા એક ફાલતુ ફિલ્મ એટલે કે ’ફાલતુ’ કરી. ક્યાંય ખાસ નોંધ લેવાણી ન હતી પણ કદાચ આ ફિલ્મ પછી એની સુંદરતાને અન્ય પ્રોડ્યુસર્સ પણ ઓળખે! સૈફ અલીખાન સમય જતા એક્ટીંગ શીખ્યો છે. એક સમય હતો જ્યારે સૈફને જોવાનો પણ કંટાળો આવતો પણ ખાસ્સા ફેરફાર પછી સૈફે પોતાની જાતની આગવી ઓળખ બનાવી પણ આ ફિલ્મમાં સૈફ આ ઓળખાણ ગુમાવી ન બેસે તો સારુ.

        મ્યુઝિક માટે નવી સંગીત બેલડી સચીન-જીગર લેવામાં આવી છે. ગીતો ખરેખર કર્ણપ્રિય બન્યા છે. ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં જોયેલું છે કે જ્યારે પણ પહેલી ફિલ્મ આવે ત્યારે મ્યુઝિક વખાણવા લાયક જ હોય છે પણ ધીમે ધીમે સ્ટોક ખલાસ થઈ જાય છે. આ ફિલ્મમાં ’આઇ કીલ ડેડ પીપલ’ ગીત સૈફ અલીખાને ગાયું છે. જોઈએ હવે આગળ બીજા કોઈ સૈફને ફરી ગાવાનો મોકો આપે છે કે પછી હોમ પ્રોડક્શન પૂરતું જ સીમિત રહી જાય છે. હોરર ફિલ્મની જેમ બૅકગ્રાઉન્ડ સ્કોર પણ ખોટો ઘોંઘાટીયો નથી.

        વાત મઝાની, બધાની એક્ટીંગ પણ સારી, ડેન અને લુકાઝની સિનેમેટોગ્રાફી પણ હટકે છે, આયેશાની ટીમે સ્પેશીયલ મેકઅપ પણ સારો કર્યો છે, મ્યુઝિક કર્ણપ્રિય છે, ડિરેક્શન પણ સારુ છે તો પછી ફિલ્મ ખરાબ કેમ કહી શકાય? ફિલ્મ એવો વિષય છે કે જે છેલ્લે તો સ્ટોરી પર જ ચાલે છે. ફિલ્મની વાર્તા નક્કી થયા મુજબ જ ચાલે છે, જરૂર ન હોય ત્યાં પણ ગાળોની ફેંકાફેંકી થાય છે, વાત સતત લંબાતી નજર આવે છે, મોતનો ડર સામે હોય ત્યારે કૉમેડી કરવી એ ભારતીય લોકોની ક્ષમતા નથી. જો સ્ક્રીનપ્લે લખ્યા પછી ફરીવાર એકાદ બેઠક થઈ હોય તો કદાચ આ ફિલ્મ સુપર હીટ બની શકી હોત. ફિલ્મને હું જોવી ન જોવી જોઈએ એવું નથી કહેતો પણ ૨.૫ સ્ટાર જ આપુ છું એટલે ઘેર જોવી કે થિયેટરમાં એ તમારે નક્કી કરવાનું...

પેકઅપ:

પપ્પુ: "રેડિયો મીર્ચી માંથી શિતલ બોલે છે?"

શિતલ: "હાં"

પપ્પુ: "મને એક પાકીટ મળ્યું છે જેમાં ૧૦૦૦૦ રૂપિયા છે, ૩ ક્રેડિટ કાર્ડ છે અને એક સહી કરેલો બ્લૅન્ક ચેક છે"

શિતલ: "તમે એ વ્યક્તિને આ પાકીટ પાછું આપવા માંગો છો?"

પપ્પુ: "ના એમના માટે એક સેડ સોંગ ડેડીકેટ કરવા માંગું છું"

બોમ્બે ટોકીઝ: સાવ આમ ૧૦૦ વર્ષ ઊજવાય?

         મુંગી ફિલ્મ્સનો એક જમાનો પૂરો થયો અને શરૂ થઈ બોલતી ફિલ્મ. અવાજ સાથે એક્ટીંગ માણવાનો એક અનેરો અવસર. ’આલમઆરા’ ભારતની પહેલી બોલતી ફિલ્મ હતી અને પછી તો ફિલ્મનો યુગ શરૂ થયો. કેટ કેટલા સર્જકો આવ્યા, કેટલી પ્રકારની ફિલ્મ્સ બની, કેટલા લોકો માટે જાણે જીવનનો માર્ગ બની. સમયને સરતા ક્યાં વાર લાગે છે? જોતજોતામાં ૧૦૦ વર્ષનો સમય વીતી ગયો. આ ૧૦૦ વર્ષમાં ભારતીય સિનેમાએ કેટલા બધા ઉતાર ચડાવ જોયા. ફિલ્મ લોકોના જીવનનો એક હિસ્સો બની ગઈ. હવે જ્યારે સિનેમાને ૧૦૦ વર્ષ પૂરા થતા હોય ત્યારે કોઈ પ્રયોગ ન થાય તો કેમ ચાલે? વાયાકોમ 18 એક પ્રયોગ માટે તૈયાર થયું અને કેમ ન થાય ૫૫૦૦ કરોડની કંપની માટે માત્ર ૬ કરોડનું ફિલ્મ બજેટ એટલે શિંગદાણા જેટલું જ થયુ! બોલીવુડના ચાર મહાન ડિરેક્ટર્સે નક્કી કર્યું કે એક જ થાળીનો ઑર્ડર આપવામાં આવે અને એ થાળીમાં ગુજરાતી, સાઉથ ઇન્ડિયન, પંજાબી, ચાઇનીઝ બધી જ ફ્લેવર મળે તો? આવી જ ઇચ્છાથી ફિલ્મનું નિર્માણ નક્કી થયું. ફિલ્મનું નામ રાખવામાં આવ્યું ’બોમ્બે ટૉકીઝ. આ ચારેય ડિરેક્ટર્સ માનવા લાગ્યા કે એક ભાણામાં ઘણું બધુ પીરસી આપણે દર્શકોને રીઝવી શકીશું અને ખરા અર્થમાં બોલીવુડ સિનેમાના ૧૦૦ વર્ષ ઉજવીશુ પણ ફિલ્મ જોઈને પહેલી વાત મનમાં આવી કે સાવ આમ કંઈ ૧૦૦ વર્ષ ઊજવાય????

        ’બોમ્બે ટૉકીઝ’ એટલે ચાર શૉર્ટ ફિલ્મ્સનો સમૂહ. એક સ્ટોરીને બીજી સ્ટોરી સાથે કંઈ જ લાગતું વળગતું નથી પણ એ ચાર સ્ટોરી સાથે જોડાયેલા ચાર નામ બહુ મોટા ગજાના નામ છે. કરણ જોહર, દિબાંકર બેનર્જી, ઝોયા અખ્તર અને અનુરાગ કશ્યપ. ચારેય ડિરેક્ટર્સ એવા કે જે પોતપોતાની રીતે પોતપોતાની મહાનતા સાબિત કરી ચૂક્યા છે. આ ચાર માંથી એક પણ ડિરેક્ટર માટે વખાણ કે અન્ય શબ્દોની જરૂર પડે એમ નથી કેમ કે એમની ફિલ્મ્સ બોલીવુડની પ્રખ્યાત ફિલ્મ્સમાં આવી ચૂકી છે. એક પણ ડિરેક્ટરને એવૉર્ડની પણ ભૂખ નથી કેમ કે ઘણા એવોર્ડસ જીતી ચૂક્યા છે. બોલીવુડમાં આ ડિરેક્ટર્સના સંબંધો પણ એટલાં મજબૂત કે કોઈ પણ આર્ટિસ્ટ એમની સાથે કામ કરવા માટે તૈયાર જ હોય. અહીં નોંધનીય વાત એ છે કે ભારતમાં હજુ લોકો શૉર્ટ ફિલ્મ્સ માણતા નથી થયા પણ વિદેશમાં શૉર્ટ ફિલ્મ્સની એક દુનિયા છે. આજના સમયમાં જ્યારે લોકો પાસે સમય નથી ત્યારે અડધા કલાકની ફિલ્મ જોવાનું પસંદ કરે છે. વિદેશમાં તો આવી ફિલ્મ્સ ટૉકીઝમાં પણ રીલીઝ થાય છે અને ખૂબ મોટું માર્કેટ કવર કરે છે. આ ચારેય ડિરેક્ટર્સનો એક ઉમદા પ્રયાસ હતો કે લોકો શૉર્ટ ફિલ્મ માણતા થાય અને આવનારા ભવિષ્યમાં શૉર્ટ ફિલ્મ્સનું એક માર્કેટ ઊભું થાય. જો કે આ પ્રકારની ફિલ્મ માટે સૌથી મોટો પ્રયાસ અનુરાગ કશ્યપનો હતો કેમ કે અનુરાગના જીવનના ડિરેક્શનની શરૂઆત જ શૉર્ટ ફિલ્મથી થઈ હતી. જો સમય મળે તો યુટ્યુબ પર ’લાસ્ટ ટ્રેઇન ટુ મહાકાલી’ જોઈ લેવી.  ચાલો ત્યારે આ ચારેય ફિલ્મની વાતો વાગોળીએ

        ફિલ્મની પહેલી વાર્તા છે ’અજીબ દાસ્તાં હૈં યે’. રણબીર હુડા, રાની મુખર્જી અને શકીબને લઈને બનેલી એક ખૂબ સરસ વાત. મારી દ્રષ્ટિએ કરણ જોહરનું ડિરેક્શન સૌથી ખરાબ રહેશે એવી ધારણા હતી પણ મારી ધારણાથી ઊંધુ આ એક જ ફિલ્મ છે જે માણવા લાયક છે. ફિલ્મમાં રાણી અને રણબીર હસબન્ડ-વાઇફ છે. બંનેનું જીવન સામાન્ય રીતે ચાલે છે અને અચાનક શકીબ રાનીનો દોસ્ત બને છે. શકીબ ’ગે’ છે. શકીબને રણબીર સાથે પ્રેમ થઈ જાય છે. ફિલ્મનો એક ડાયલૉગ આખી ફિલ્મની વાત બહાર લાવે છે. શકીબ રણબીરને એક સી.ડી. ગિફ્ટ આપવા આવે છે. રણબીર શકીબને પૂછે છે કે ’ડુ યુ વોન્ટ ટુ કમ ઇન?’ શકીબ જવાબ આપે છે ’ડુ યુ વોન્ટ ટુ કમ આઉટ?’ વાત અંદર આવવા કે બહાર નીકળવાની જ છે. રણબીર અને શકીબની કીસ એક મીસ્ટ્રી છે. કરણ ’ગે’ વિષય પર સારુ લખી શકે કેમ કે એ સ્વીકારે છે કે એ ’ગે’ છે. સાચે જ એક અનોખી સ્ટોરી એટલે ’અજીબ દાસ્તાં હૈં યે’. સ્ટેશન પર આ ગીત ગાતી છોકરી અને વ્યથાનું અગાઉ ક્યારેય ન જોયું હોય એવું ફિલ્માંકન. 

        એક સરસ સ્ટોરી જોઈને જ્યારે તમે બીજી સ્ટોરી તરફ આગળ વધો ત્યારે હતાશા મળે તો દુ:ખ થાય પણ જ્યારે કે પૅકેજમાં આમલેટ અને ઉતપમ બેય મળતું હોય ત્યારે સ્વીકારવું તો પડે જ! બીજી ફિલ્મ હતી ’સ્ટાર’. સત્યજીત રે ની શૉર્ટ સ્ટોરી ’પાતોલ બાબુ ફિલ્મ સ્ટાર’ પરથી એડપ્ટ થયેલી ફિલ્મ. આમ તો આ ફિલ્મ બેંગોલી બૅકગ્રાઉન્ડ પર બનેલી પણ ફિલ્મનો સ્ક્રીનપ્લે મરાઠી બૅકગ્રાઉન્ડ પર તૈયાર કરવામાં આવ્યો. નવાઝુદ્દીન સીદ્દીકી અને સદાશિવ અમરાપુરકરને લઈને બનેલી ફિલ્મમાં ગમે તેટલું ધ્યાન આપવા છતા બેંગોલી ટચ આવી જ ગયો. સત્યજીત રે અચૂક પણે જબરજસ્ત લેખક છે પણ જો એમની વાર્તા પરથી ફિલ્મ બનાવવું હોય તો દિબાકરે પહેલા ’સત્યજીત રે પ્રેઝન્ટ્સ’ સિરિયલ જોવી જોઇતી હતી. ડ્રીમ અને હકીકત વચ્ચે રમતી આ ફિલ્મ તમારો સમય બગાડવા માટે પૂરતી કોશિશ કરે છે અને એમાં સફળ પણ રહે છે.

        ઝોયા અખ્તર તાજેતરમાં જ સફળતાનો સ્વાદ ચાખી ચૂકી છે ત્યારે ઝોયા એ બનાવેલી ફિલ્મ ’શીલા કી જવાની’ ની મૂળ વાત મજબૂત હતી પણ અગાઉ જોઈ ચૂકેલી વાતનું જ પુનરાવર્તન હતું. ’થ્રી ઇડિયટ્સ’માં એડલ્ટ વ્યક્તિના મુખે જે થીમ રજૂ થયો એવો જ થીમ બાળકો પાસે રજૂ કરાવવામાં આવ્યો છે. ફિલ્મની શરૂઆતમાં થોડા બાળકો બતાવવામાં આવ્યા જે પોતાની વાત કહે છે કે ’મૈં બડા હો કે.... બનના ચાહતા/ચાહતી હું’. આ શરૂઆતમાં જ આખી ફિલ્મ ઝોયાએ ખોલી નાખી. એક બાળક જેને ડાન્સર બનવું છે અને બાળકના પિતા ઇચ્છે છે કે બાળક સ્પોર્ટ્સ શીખે. ભાઈ અને બહેન વચ્ચેની કેમેસ્ટ્રી અને એમાં કેટરીના કૈફની ડ્રીમ સિક્વન્સ વચ્ચે બાળક પોતાના ડ્રીમ તરફ ડ્રીમને છુપાવીને આગળ વધતો બતાવવામાં આવે છે પણ મૂળ વાત જ્યારે અગાઉ જ ડીક્લેર થઈ ગઈ હોય ત્યારે આખી થીમની મઝા મારી જાય છે.

        અનુરાગ કશ્યપનું નામ આવે એટલે એકવાર માટે તો એમ જ થાય કે અનુરાગે પોતાની છેલ્લે સ્ટોરી રાખવા પાછળનું કારણ હશે કે આ ફિલ્મ બધી ફિલ્મ્સ કરતા હટકે હશે પણ અનુરાગની ફિલ્મ જોઈને તો સાવ હતાશ થવાયું. ગામડામાં રહેતા એક યુવાનને એના પિતા કહે છે કે જો આ મુરબ્બો અમિતાભ બચ્ચન ચાખી લે તો હું જીવી જઈશ. અમિતાભ બચ્ચનને મળવા અને મુરબ્બો ચખાડવા માટેના પ્રયત્નો અદભૂત છે પણ વાતમાં ખાસ દમ ના રહ્યો. અનુરાગ પાસેથી આવી સામાન્ય વાતની અપેક્ષા ન જ રાખી શકાય જ્યારે અનુરાગ ’ગેંગ્સ ઑફ વસેપુર’ જેવી ફિલ્મ આપી ચૂક્યો હોય. વાર્તા ખરેખર સરસ છે અને એમાં પણ અમિતાભની એન્ટ્રી એટલે લાજવાબ. અમિતાભ ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીના ભગવાન જ છે! તો પણ ફિલ્મની વાર્તા અનુરાગના પ્રમાણમાં મજબૂતી સાબિત ન જ કરી શકી.\

        ફિલ્મના અંતમાં જ્યારે ૧૦૦ વર્ષ પૂરા થયા છે ત્યારે કલાકારોનો કાફલો બતાવવો જ પડે. એક ગીતમાં બોલીવુડની ઘણી બધી જાણીતી હસ્તીઓને સ્થાન આપવામાં આવ્યું. એટલું ખરાબ ગીત કે એક પણ કલાકાર જોવા ગમ્યા નહીં. આ પહેલા ’જોન જાની જનાર્દન....’ ગીતમાં અલગ અલગ કલાકારોને જોયા ત્યારે એમ થયું કે એક સ્ટેજ પર એક સાથે આટલાં કલાકારોને માણવું એ એક લહાવો જ ગણાય પણ કોરીયોગ્રાફીના નામે સાવ મીંડું એવી રીતે ગીત રજૂ કરવું એટલે શરમની વાત કહેવાય. જો કે જ્યારે અલગ અલગ પ્રાંતના અલગ અલગ લોકોને મોઢે એક જ લાઈન બોલાવવી હોય તો ’મીલે શૂર મેરા તુમ્હારા...’ થી શ્રેષ્ઠ કોઈ ઉદાહરણ જ નથી. આવી જ કંઈક આશા સાથે છેલ્લું ગીત જોયું હતું પણ સાવેસાવ હતાશા. અમીત ત્રીવેદીના મ્યુઝિકનો હું આશિક રહ્યો છું પણ આ ફિલ્મ માટે કોઈ પ્રયત્ન જ નથી થયા એવું લાગે છે. આખુ ફિલ્મ જોઈને એમ જ થયું કે એક માત્ર કરણ જોહરની ફિલ્મ જોવા માટે આ ફિલ્મ બની હોય. કરણના ફિલ્મ માટે ૨ સ્ટાર આપવા પડશે

પેકઅપ:

"પ્રેમ પણ ગજબ છે... જો માં સાથે હોય તો પૂજા, બાપ સાથે હોય તો ઇજ્જત, ભાઇ સાથે હોય તો વિશ્વાસ, બહેન સાથે હોય તો ફરજ અને જો પત્ની સાથે હોય તો.....

સાલો બૈરીનો ગુલામ થઈ ગયો છે!"

શૂટ આઉટ એટ વડાલા:સ્ટોરી વગરના પ્રસંગો

         મુંબઈ, ભારતનું એવું શહેર કે જ્યાં કેટલા લોકો કેટલી બધી પ્રકારના ડ્રીમ લઈને આવે છે. મુંબઈમાં ગેંગવોર એ સાવ સામાન્ય વાત છે પણ આ ગેંગવોર સાથે એક ત્રીજી ફોર્સ એટલે કે પોલીસ પણ જોડાણી ત્યારથી વાતમાં નવો વળાંક આવ્યો. ૧૯૬૦ થી ૧૯૯૦ દરમિયાન અલગ અલગ ગેંગની બોલબાલા રહી. દરેક ગેંગ પોત પોતાનું નામ બનાવવામાં અને પોતાની સ્ટાઇલથી ધંધો કરવા માટે જાણીતી બની. આ બધી ગેંગ્સ જે રીતે પણ કામ કરી ચૂકી એ સમાજ માટે કંઈ કરી શકી હોય કે ન હોય પણ ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રી માટે ઘણું કરી ચૂકી છે. મુંબઈની ભાઈગીરીની વાતો સાંભળવી અને જોવી લોકોને ગમે છે એ પ્રોડ્યુસર્સ જાણી ચૂક્યા હતા એટલે એક પછી એક મુંબઈની ગેંગ્સ પર ફિલ્મ્સ આવવા લાગી. એક સમય સુધી માત્ર ભાઈની જ વાતો હતી પણ જેમ અગાઉ કહ્યું એમ પોલીસ પણ એક ગેંગની જેમ જ ઊભરી આવી અને શરૂ થયા એનકાઉન્ટર. મુંબઈના આવા જ એક એનકાઉન્ટરની કહાની એટલે ’શૂટ આઉટ એટ વડાલા’. વડાલાના ઓફીશિયલ શૂટ આઉટની વાતો અલગ અલગ રીતે ઘણી રીતે સાંભળવા મળી છે અને વાત ઇન્ટરેસ્ટિંગ પણ રહી છે તો પણ કોણ જાણે કેમ ’શૂટ આઉટ એટ વડાલા’માં પ્રસંગો તો ઘણા હતા પણ સ્ટોરી લાઈન જોવા મળી નહીં એટલે એવું કહી શકાય ’શૂટ આઉટ એટ વડાલા’ એટલે સ્ટોરી વગરના પ્રસંગો!

        ફિલ્મનો આધાર તેની સ્ક્રીપ્ટ અને સ્ક્રીનપ્લે પર હોય છે. આ ફિલ્મ લખવા માટે સંજય ગુપ્તા, સંજય ભાટીયા અને અભિજીત દેશપાંડે એમ ત્રણ ત્રણ વ્યક્તિઓએ મહેનત કરી આ ઉપરાંત આ ફિલ્મનું એડપ્શન હુસેન ઝૈદની નોવેલ ’ડોંગરી ટુ દુબઈ’ પરથી કરવામાં આવ્યું છે. જ્યારે પણ ફિલ્મ કોઈ નોવેલ પરથી એડપ્ટ કરવામાં આવે ત્યારે સૌથી અઘરી બાબત હોય છે ફિલ્મનો સ્ક્રીનપ્લે લખવો. ત્રણ ત્રણ વ્યક્તિઓએ ભેગા મળીને સ્ક્રીનપ્લે લખ્યો પણ અંતે તો કંઈ વળ્યું જ નહીં! ફિલ્મનો ટેઇકીંગ પોઇન્ટ કઈ રીતે નક્કી થયો હશે એ આશ્ચર્યની વાત છે! ફિલ્મની શરૂઆત માન્યા સુરવે (જહોન અબ્રાહમ)ને ઇશાક બાગવાન (અનીલ કપુર) પોલીસવાનમાં હોસ્પિટલ લઈ જાય છે ત્યાંથી થાય છે. ફિલ્મમાં બે વાતો રજૂ કરવાની હતી. એક હતી જહોન અબ્રાહમની વાત અને બીજી હતી અનીલ કપુરની વાત. જહોન અબ્રાહમનું એનકાઉન્ટર ડો. આંબેડકર કૉલેજ, વડાલાના ગ્રાઉન્ડમાં કરવામાં આવ્યું. જહોનને ઓછામાં ઓછી ૧૦ થી ૧૨ ગોળી મારવામાં આવી છે તો પણ બંને એકબીજાને પોતપોતાની સ્ટોરી સંભળાવવામાં મશગૂલ નજર પડે છે. અહીં સુધીની વાત પણ આપણે માન્ય રાખી લઈએ પણ હદ તો ત્યારે થઈ જ્યારે જહોન અને અનીલ કપુર વચ્ચે ચાલુ ગાડીમાં ફાઇટ બતાવવામાં આવી અને ફરી શાંત પડીને બંને એકબીજાને પોતપોતાની વાર્તા સંભળાવવામાં મસ્ત થઈ ગયા! જો ફિલ્મનો ટેઇકીંગ પોઇન્ટ સીધી સાદી રીતે કોઈ પણ ક્રીએટીવીટી વગર કરવામાં આવ્યું હોત તો ફિલ્મ સારી બની શકી હોત પણ અનીલ કપુરને પૂરતું વજન આપવું હોય તો આ રીતે જ ફિલ્મ શરૂ થઈ શકે પછી ભલે ફિલ્મની ઐસી કી તૈસી થઈ જાય!

        ફિલ્મના ડિરેક્ટર-રાઇટર સંજય ગુપ્તા લગભગ ૧૯૯૪થી ફિલ્મ ક્ષેત્રે સક્રિય છે. એમની રાઇટર-ડિરેક્ટર તરીકે પહેલી ફિલ્મ હતી ’આતીશ’. આ પછી એમણે ઘણી ફિલ્મ્સ લખી અને ડિરેક્ટ પણ કરી. સંજય ગુપ્તા ખાનદાની રૂપિયાવાળા છે એટલે એક સમય પછી એમણે ફિલ્મ પ્રોડ્યુસ કરવાની પણ શરૂ કરી. આ પહેલાની ફિલ્મ ’શૂટ આઉટ એટ લોખંડવાલા’ પણ એમણે જ લખી હતી અને ડિરેક્ટ કરી હતી. ફિલ્મ બહુ સારી તો નહોતી પણ ચાલી ગઈ હતી. આ ફિલ્મ વખતે બાલાજી ટેલીફિલ્મ્સ પાર્ટનર બની એટલે ઘણા કલાકારો લેવામાં આવ્યા. બાલાજી સાથે જોડાય એટલે પ્રમોશન અને રીલીઝ માટે કોઈ ચિંતા જ ન રહે એ સંજય ગુપ્તા સારી રીતે જાણે જ છે. બાલાજીના લીધે ફિલ્મને સની લીયોન સ્કીમમાં મળી છે. બાલાજીની અગામી ફિલ્મમાં ’રાગિણી એમ.એમ.એસ. 2’માં સની લીયોન હીરોઇન છે એટલે એક આઇટમ સોંગ માટે સ્કીમમાં લાવવામાં આવી પણ સંજય ગુપ્તાની સની લીયોને એવી હાલત કરી કે સંજયે સોગંદ ખાધા કે હવે પછી જિંદગીમાં સની જોડે કામ નહીં કરુ. જો કે ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં સંબંધો ક્યારે બગડે અને ક્યારે સુધરે એ કહી જ ન શકાય. પ્રિયંકા ચોપરા પણ એક આઇટમ સોંગ માટે ફિલ્મમાં આવી છે. લાગે છે કે પ્રિયંકાનું મ્યુઝિક આલબમ ખાસ ચાલ્યું નહીં એટલે ફરી એક્ટીંગમાં ધ્યાન આપવા લાગી છે. એક ફિલ્મમાં ત્રણ ત્રણ આઇટમ સોંગ છે. ત્રણ માંથી એક પણ સોંગ સારુ નથી એટલે સહનશક્તિ વધારે હોય તો જ જોવા જવું. સંજય ગુપ્તા ખૂબ સારા ડિરેક્ટર છે એવું સ્ટેટમેન્ટ એકતા કપૂરે કર્યું પણ મારી દ્રષ્ટિએ જ્યારે તમે એક ખાસ સમયગાળાની ફિલ્મ બતાવતા હો ત્યારે ડિરેક્ટરની ખરી કસોટી થાય છે. ’વન્સ અપોન અ ટાઇમ ઇન મુંબઈ’ આ બાબતનું શ્રેષ્ઠ ઉદાહરણ છે. ફિલ્મ ૧૯૮૧-૮૨નો સમયગાળો બતાવે છે પણ ડ્રેસિંગ, રોડ રસ્તાઓ, બેકડ્રોપ્સ આધુનિક હોવાની ચાડી ફૂંકે છે. ખાસ કરીને ’એ માન્યા...’ ગીતમાં બતાવવામાં આવેલા બાઈક તો સીધેસીધુ સાબિત કરી જાય છે કે ફિલ્મ ગયા વર્ષમાં જ શૂટ થઈ હશે.

        ફિલ્મમાં કેટલા બધા કલાકારોનો કાફલો છે. જહોન અને અનીલ કપુર ઉપરાંત કંગના રાણાવત, રોનીત રોય, મનોજ બાજપેયી, સોનુ સુદ, રણજીત, સંજય કપૂર, મહેશ માંજરેકર, જેકી શ્રોફ અને તુષાર કપુર તો હોય જ કેમ કે બાલાજીનું બૅનર હતું. જો ફિલ્મમાં એક એક પ્રસંગને નોખો પાડવામાં આવે અને ઇન્ડીવીડ્યુલ એક્ટીંગ જોવામાં આવે તો બધા જ સારી એક્ટીંગ કરી રહ્યા છે પણ ફિલ્મ ક્યારેય એક વ્યક્તિની નહીં, આખી ટીમની હોય છે એટલે એઝ અ ટીમ નિષ્ફળ ફિલ્મ જ કહેવી પડે. હાં ફિલ્મના ડાયલોગ્ઝ સારા છે પણ ભારે ભરખમ ડાયલોગ્ઝ સાથે બેફામ બોલાતી ગાળો મેચ થતી નથી. ફિલ્મ પુરી થતા અંતમાં કોનું શું શું થયું એ લખીને કહેવામાં આવે છે જે વાતો વાંચવી વધુ ગમશે કેમ કે ફિલ્મ તો કોઈ કન્ક્લુઝન પર પહોંચી શકી જ નથી. અનુપમ ખૈરના ભાઈ રાજુ ખૈર એક નાનકડી ભૂમિકા સારી ભજવી ગયા છે. સોની રાઝદાન પણ નાનકડી ભૂમિકામાં દેખાયા પણ હવે એમની ઉમર દેખાય છે. એ રીતે જયદીપ આહલાવત પણ એક ફાઇટ પૂરતી હાજરી આપી ગયા છે. ફિલ્મનો રન ટાઇમ ૧૫૫ મીનીટનો છે એટલે ખૂબ હિંમત ભીગી કરવી પડશે. સ્ટાર આપવાની વાત હોય તો ફિલ્મના અલગ અલગ એક્ટર્સના સારા એક્ટીંગ માટે ૨ સ્ટાર આપી શકાય.

પેકઅપ:

"એમ.પી. ને સિંહ આપવા કરતા આપણા એમ.પી. સિંહને સોંપી દેવાનો સુપ્રીમ ઑર્ડર કરે તો ન્યાયતંત્ર એ યોગ્ય ન્યાય કર્યો ગણાય"